مجلس یازدهم

یک رجل سیاسی در قبال شعارهای سیاسی پر حرارت و بیقاعده چه باید بکند؟ عقلانیت و حیطه های اختیارات هر حوزه را یادآوری کند یا شروع به ریشخند کند و بر آتش عوامزدگی بدمد؟

بعد از مشخص شدن چهره اکثریت نمانیدگان مجلس دوازدهم بسیاری از تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌ها در مورد چگونگی فعالیتشان آغاز شده است.

سرد بودن فضای انتخابات در رسانه‎‌های اصلاح‌طلب رمز تحریم انتخابات از سوی رادیکال‌ها است!

سردار غلامعلی رشید به تازگی در یک اشاره دقیق و امنیت‌ساز تأکید کرده است: بهتر است دشمن قدرت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را باور کند تا متحمل هزینه‌های بیشتر نشود.

"اسباب‌بازی" در ایران، هم‌اکنون با مشکلاتی مثل متریال ناسالم، قیمت‌های بعضا گران، قاچاق و واردات بی‌رویه و بی‌توجهی به پیوست فرهنگی مواجه است.

دادستان انتظامی مالیاتی سازمان امور مالیاتی کشور تأکید کرد: در فرآیند مختلف رسیدگی و تعیین و تشخیص مالیات، اصل همان اظهار مؤدی و اسناد و مدارک ارایه شده است.

یکی از مقولاتی که مردم را به سمت "رأی خوب" و انتخاب اصلح هدایت می‌کند؛ رصد این مسئله است که "دشمنان کارآمدی" چه می‌گویند و کدام کارنامه‌های مشحون از خدمت را هدف قرار می‌دهند؟!

اظهارات خبّاز مبنی بر سیاسی بودن اقدام مجلس و انتخاباتی بودن آن در حالی است که عمده مصوبات مجلس یازدهم طی بیش از 3 سال گذشته تاکنون مصوبات معیشتی کلان بوده است.

چرا مشارکت حداکثری در انتخابات یک ضرورت عقلانی است؟ و "صندوق رأی" چگونه می‌تواند روند مثبت امور را تقویت کند یا موجب تغییر ریل حرکت در کشور شود؟